στην G... (θυμασαι;)

Έχουν περάσει μέρες από εκείνη τη στιγμή που φώλιασε μέσα μου εκείνο το γαμημένο κωλόσυναίσθημα γι΄ άλλη μια φορά . Είχα τόσο πολύ καιρό να το νιώσω που ήθελα να πιστεύω ό,τι είχε τελειώσει αυτό το μαρτύριο πια ... Μα έτσι ξαφνικά ήρθε και τρύπωσε πάλι εκεί μέσα , έτσι ύπουλα και επώδυνα .
Πιο επώδυνα από κάθε άλλη φορά χωρίς να ξέρω το γιατί ...
Ο κόμπος στον λαιμό μου , με έσφιγγε ολοένα και περισσότερο και ο πόνος παρέα με την θλίψη με κρατούσαν από τα χέρια σαν αλυσίδες λες και φοβόντουσαν μη τους φύγω , μη χαθώ ... Ήταν απόγευμα κι εγώ μόλις είχα καθίσει μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή όταν ήρθε δίχως να γνωρίζω το πως και το γιατί στο μυαλό μου η εικόνα εμάς των δυο μαζί . Θυμάσαι ; Λίγο πριν φύγεις ξανά, όταν καθίσαμε στην ακρη στο λιμάνι, με τα πόδια μας να αιωρούνται όπως η σχέση μας στο απόλυτο τίποτα, κοιτάζοντας τον ήλιο να χάνεται μες στο βαθύ μπλε ...
Η μυρωδιά αυτού του τόπου και η αίσθηση εκείνης της στιγμής ...
Πως , να στο πω ώστε να το καταλάβεις ; Τα έζησα ξανά , μα , αυτή τη φορά ήταν λίγο διαφορετικά γιατί με έκαναν να βουρκώσω και να τρομάξω τόσο πολύ που σηκώθηκα απότομα παίρνοντας τα πράγματά μου και γυρίζοντας στο σπίτι συντροφιά με τον φόβο . Από εκείνη τη στιγμή , σε σκέφτομαι συνέχεια και φοβάμαι για εσένα .
Είχα πει πως δεν θα γράψω ξανά οτιδήποτε σ΄ αφορά , μα ξέρω πως κάτι σου έχει συμβεί και πονάω που δεν έχω την δυνατότητα να γνωρίζω τι ακριβώς ... Όλα σε φέρνουν στο μυαλό μου . Οτιδήποτε δω ή ακούσω ... Να , προχθές το βράδυ ήμουν στις "Ιστορίες" με παρέα , όταν στο διπλανό τραπέζι ο Κωστής άνοιξε ένα κρασί ... Θα μου πεις , που στο καλό κολλάει αυτό με ΄σένα ε ; Το κόκκινο κρασί , το θυμάσαι ; Εκείνο μου έφερε εσένα στο μυαλό και τις νύχτες που πίναμε οι δυο μας ... Ξέρω πως πηγαίνω από το ένα θέμα στο άλλο, μα έχω τόσα στο μυαλό μου που δεν ξέρω τι να γράψω και τι ν΄ αφήσω εκεί μέσα ώστε ν΄ αδειάσει λίγο από ΄σένα .
Ποτέ δεν μου άρεσε ο χειμώνας . Πάντα μελαγχολούσα στα πρωτοβρόχια και στις γιορτές .Τον τελευταίο χρόνο ακόμη περισσότερο ξέρεις, γιατί τούτη η γαμημένη εποχή μου θυμίζει εσένα και τότε που σμίξαμε για δεύτερη φορά ... Μου θυμίζει τότε που μέναμε στο σπίτι σου ώρες ολόκληρες, αγκαλιά κάτω από τα σκεπάσματα δίχως να μας νοιάζει τι συνέβαινε έξω ακούγοντας τις στάλες της βροχής να σκάνε με δύναμη στα τζάμια . Μου θυμίζει όταν βλέπαμε ταινίες τρόμου αγκαλιασμένοι στον καναπέ και τρώγαμε σποράκια ... Μου θυμίζει εσένα στο σπίτι μου ... στο κρεβάτι μου ... μες στο σκοτάδι…… Τις λέξεις που μου λεγες τότε ... " αν μ΄ αφήσεις , εγώ τελείωσα ... θα τα παρατήσω όλα και θα φύγω ... " .
Να ΄ξερες , πόσες σκέψεις έρχονται και μπαίνουν με το έτσι θέλω σ΄ αυτό το γαμημένο κεφάλι μου που απορώ πόσα μπορεί να αντέξει ακόμη ! Πότε θα σταματήσει να χωράει θύμισες ώστε αυτόματα να πάψω να νοιώθω και να πληγώνομαι ... Θυμάσαι
εκείνο το βράδυ που τσακωθήκαμε ; Έφυγες για να πας να κοιμηθείς στο σπιτι σου. Μου έστειλες ένα μήνυμα μέσα στο οποίο μου έγραφες πως τα κλειδιά μου τα είχες αφήσει στην εξώπορτα ... Έφυγα σαν τρελός και ήρθα στο σπίτι σου, μα δεν ήσουν εκεί . Έφυγα και ξαναήρθα ούτε κι εγώ θυμάμαι πόσες φορές κι όταν τελικά επέστρεψες , μου είπες να φύγω ... Πρώτη φορά σε είχα δει έτσι .
Ήταν εκείνη η φορά που κατάλαβα ό,τι με αγαπούσες πραγματικά και πολύ ... Σε έβλεπα να κλαις και να φωνάζεις και από τη μια πονούσα με τον πόνο σου κι από την άλλη χαιρόμουν που σε έβλεπα επιτέλους να νιώθεις και να το δείχνεις ... Δεν έφυγα ... Θυμάσαι ; Έμεινα έξω στην βροχή, καθισμένος στα σκαλοπάτια να περιμένω και να προσέχω μη φύγεις. Κι εμένα φοβόμουνα. Μη πάρω την μηχανή και κάνω καμία τρέλα από τις συνηθισμένες μου ...



Θυμάσαι εκείνο το απόγευμα στο στον Αη Γιώργη; 'Όταν σου είπα πως σ' αγαπώ, όχι γι αυτό που είσαι, αλλά γι' αυτό που με κάνεις να θέλω να είμαι: καλύτερος...
Κι ύστερα στο σπιτι μου...Βλεπαμε την ταινία του Γούντι Άλεν που σου άρεσε τόσο .Έσκυψες και μου είπες :Σ' αγαπώ και για χθες, που δεν σε ήξερα ακόμη.....
Εγώ θυμάμαι ... Εσύ ... θυμάσαι ;
Ξέρω πως θυμάσαι, κι ας προσπαθείς να ξεχάσεις όπως εγώ, μα κανείς δεν τα καταφέρνει τόσο, όσο θα ήθελε ίσως ... Θυμάμαι πολύ περισσότερα απ΄ όσα έχω ή προσπαθώ να ξεχάσω . Ξέρεις , ενώ προσπαθώ τόσο πολύ , πονάω όταν τα καταφέρνω να ξεχάσω οτιδήποτε ...
Πονάω , που δεν θυμάμαι πως πίνεις τον καφέ σου ... Θαρρώ γλυκό με γάλα ... ή μήπως σκέτο…. μα δεν θυμάμαι ρε γαμώ το ! Όταν χωρίσαμε και μέναμε ακόμη μαζί ήθελες να κοιμάσαι στον καναπέ κι εγώ περίμενα να κοιμηθείς για να γύρω το κεφάλι μου στα πόδια σου και να κοιμηθώ κοντά σου, θυμάσαι ; Ένα ξημέρωμα μου έστειλες mail και μου είπες ενώ είχα φύγει, πως πονούσες όσο εγώ. Θυμάσαι ; Είχες πει πως θα μ΄ αγαπάς για πάντα ... θυμάσαι ; Είχα πει πως ότι κι αν συμβεί θα σ΄ αγαπώ ... θυμάσαι ; Εγώ θυμάμαι ... Εσύ, θυμάσαι ;