Και μαθαίνεις…

Μετά από λίγο μαθαίνεις
την ανεπαίσθητη διαφορά
ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι
και να αλυσοδένεις μια ψυχή...


Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι.
Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια...
Και αρχίζεις να μαθαίνεις,
πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια,
Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις...

Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου,
με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα!!!
Με τη χάρη μιας γυναίκας
και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού...
Και μαθαίνεις να φτιάχνεις
όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα,
γιατί το έδαφος του Αύριο,
είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια!!!
…και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο
να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής!...
Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις:
Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου μπορεί να σου κάνει κακό.

Έτσι φτιάχνεις τον δικό σου κήπο. Αντί να περιμένεις κάποιον
να σου φέρει λουλούδια...
Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις!!!
Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη
Και ότι, αλήθεια, αξίζεις
Και μαθαίνεις… μαθαίνεις
…με κάθε αντίο μαθαίνεις

Να ονειρεύεσαι!

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, βρίσκομαι συνεχεία σε μια δύνη αγάπης και μίσους.
Λένε πως απ’ τις πληγές και τα λάθη σου μαθαίνεις.
Στην ζωή μου λοιπόν είναι μερικά πράγματα που διδάχτηκα
και δεν ξεκολανε από το μυαλό μου.
Πάντα, η καλή μου νεράιδα μου τα ψιθύριζε, αλλά πολλές φορές, έκανα πως δεν την άκουγα.

« Να φοβάσαι εκείνους που μπαίνουν στην ζωή σου αθόρυβα, συνήθως κάνουν θόρυβο όταν φεύγουν….!!!

Oταν καποιος σου λεει "σ' αγαπω" χωρίς να σε βλέπει ,μην περιμένεις να σου πει "αντίο" και να σε κοιτάζει.....

Oσους περισσότερους όρους βάζουμε στην ευτυχία, τόσο περισσότερο απομακρύνεται…»
Να ονειρεύεσαι, μου 'λεγε πάλι, μια παλιά μου κοπέλα που μ' αγαπούσε και με ήξερε καλά. Τα όνειρα, συνήθως, προδίδουν. Παραπλανούν. Καμιά φορά και σκοτώνουν.
Όμως, δε γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι. Δεν έχει νόημα. Δεν έχει ουσία.
Να ονειρεύεσαι!

Κοίτα μόνο να 'χεις σταμπάρει καλά την έξοδο κινδύνου από τα όνειρά σου. Τότε σώζεσαι.
Και ποιά είναι η έξοδος κινδύνου; Τίποτα δεν είναι στη ζωή το παν! Έχει και παρακάτω ...; Έχει κι άλλο ...; Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα! Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου! Όταν ένας άνθρωπος έχει ενδώσει εντελώς στο πάθος του, είναι μάταιο να προσπαθείς να του αλλάξεις τακτική. Είναι όπως ακριβώς ο τζόγος. Όσο χάνεις, τόσο κολλάς. Έχει μια περίεργη γλύκα η αυτοκαταστροφή...
και μετα σου λεει,"φύγε μακριά μου,φύγε απο μενα...."


Τι θα πει να φύγω μακριά σου για να γλιτώσω? Δεν είναι ζήτημα τόπου το φευγιό. Να γλιτώσω δηλαδή από τι? Από την αγωνία μου να γλιτώσω? από τον πόνο μου να γλιτώσω? Με τσούζει το μάτι μου και το βγάζω να μην τσούζει. Κι ύστερα τι?
Κι ύστερα τι? Λέει όλη μου η ύπαρξη σήμερα έτσι όπως περπατά σε ανοιξιάτικο χωματόδρομο κι επιστρέφει. Τι? Κι επιστρέφει.
Στάθηκα δειλός, κατουριόμουν πάνω μου, σα λαγός τόβαζα στα πόδια. Είναι ύψιστη δωρεά ο πόνος μάτια μου. Τα πιο σπουδαία μετά από πόνο κερδίζονται κι η διεισδυτική λεπτή όραση μέσα από πόνο ανατέλλει.
Η χαρά να σ'έχω ζητά για τίμημα την αγωνία μου. Έρχομαι να στην ξαναδώσω. Το μέγεθος της χαράς καθορίζει το μέγεθος της αγωνίας. Είναι δίκαιο το αποδέχομαι. Η ηδονή να σ'αγγίζω ζητά για τίμημα τη ζωή μου. Στην φέρνω. Αξίζει! Αξίζει! Κι έρχομαι. Ρίζα ζωής είναι ο πόθος μου.
Πυρήνας κόσμου που πάλλει καυτερός, πορφυρός, πληγή γέννας και γεννά κόσμους. Είμαι ριζωμένος σε σένα απ' όταν σε γνώρισα και δεν γίνεται να ξεριζωθώ............
...........Ο πιο μοναχικός δρόμος στον κόσμο αγάπη μου που μ έπαιρνε μακριά σου είναι δρόμος κυκλωτός κι επιστρέφει πάλι σε σένα.
Οδοιπορώ μακριά σου προς κοντά σου απ'την στιγμή που γεννήθηκα. Τρομάζω, στέκομαι κι αναρωτιέμαι : Ποια είσαι? Χωρίς να πάψω να έρχομαι..."

Δανάη.....

Θα σου πω, για την πρώτη φορά που σε κράτησα στα χέρια μου.
Για αυτά τα δυο λεπτά που σε κράτησα, κι αυτό το λίγο ,που άλλες φορές μας φαίνεται πολύ κι άλλες καθόλου.
Το δικό μου το λίγο, πως να χωρέσει στο δικό σου το πολύ. Όμως μέσα σ’ αυτό το πολύ σου, σ’ αυτό το περιορισμένο σου, είχα την καλοτυχία να διακρίνω σκιές περαστικές που με πυρπόλησαν. Σκιές του απέραντου.
Αυτό που δεν έλεγχες, αυτό που δεν γνώριζες, προσπερνούσε από μια σου έκφραση, από μια σου χειρονομία τυχαία και με καθήλωνε. Δεν περιγράφεται η ματιά, η κίνηση, ο ήχος.
Ότι κι αν σου πω, δεν θα σου μεταδώσω αυτό που μ’ έκανε να νιώθω έτσι.
Το απέραντο είναι άπιαστο, απερίγραπτο, ακαθόριστο. Χιλιάδες πράγματα να σκέφτομαι, να λέω, αμέσως θα παραλύσουν μπροστά στη γρήγορη κίνηση του χεριού σου μόλις σηκωθεί για να πιάσει το δάχτυλό μου ή να δαγκώσεις το μικρό σου νυχάκι, σμίγοντας τα φρύδια σα να σκέφτεσαι κάτι δύσκολο. Για μια τέτοια κίνηση, κάποιες ώρες, ένιωθα έτοιμος και τη ζωή μου να δώσω.
Για μια τέτοια κίνηση!
Σαν σινιάλο άλλων κόσμων ερχόταν προς εμένα κι ανέτρεπε τα πάντα.
Από πατέρα σου με μετέτρεπε σε ζητιάνο σου! Για μια τέτοια κίνηση!
Δεν θα απορήσω ποτέ ξανά για το τι είναι εκείνο που αλυσοδένει ένα πατέρα με το παιδί του. Δεν φαίνεται αυτό που αλυσοδένει.
Εμείς οι απ’ έξω δεν βλέπουμε τίποτα…
Όμως ένας πατέρας, κανείς δεν ξέρει τι σινιάλα δέχεται από το βλέμμα της κόρης του, απ’ την ανάσα της, από το γέλιο της, από την πιο ανεπαίσθητη χειρονομία της, από το άρωμά της…
Σ' αγάπησα από την πρώτη στιγμή που έμαθα για σένα. Όχι λάθος. Σ' αγαπούσα πάντα. Για την ακρίβεια, σε περίμενα όλη μου τη ζωή και σ' αγαπούσα όλη μου τη ζωή.
Σε σκεφτόμουν πάντα, σαν κάτι υπέροχο, μακρινό, απραγματοποίητο, ένα συννεφάκι σε έναν ουρανό που δεν θα είναι ποτέ δικός μου.. Δεν θα μπορώ ποτέ να τον αγγίξω. Μόνο να τον βλέπω. Κι έτσι, από μικρό παιδί σε έβλεπα στα όνειρά μου κάθε βράδυ. Μα κάθε βράδυ. Άλλη φορά ήσουνα η πριγκίπισσά μου, άλλη ο βάτραχός μου, άλλη φορά η Χιονάτη μου, άλλη η Σταχτοπούτα μου… Παραμύθια άπειρα. Πρωταγωνίστρια μια... ΕΣΥ.
Μόνο.
Σε όλη μου τη ζωή ευχόμουν και έλπιζα πως κάποια μέρα το όνειρο, το παραμύθι μου θα γινόταν επιτέλους αλήθεια. Και να που τελικά ήρθες..
Δεν έχεις άμαξα, ούτε και κάστρο μα είσαι ΕΣΥ... Εσύ που ονειρευόμουνα όλη μου τη ζωή. Τόση αγάπη δεν πίστευα ποτέ πως μπορεί να υπάρξει. Νόμιζα πως δεν μπορεί να γεννηθεί.. Κι όμως μπορεί . Κι όμως υπάρχει. Κι είναι η αγάπη μου που σου 'χω,
ζωή μου….
Δεν θα σ' αφήσω ποτέ..
Και μη μ' αφήσεις ποτέ..