04:45 πμ . Πάλι δεν κοιμάμαι . Δεν μπορώ να κοιμηθώ . Για να ΄μαι ειλικρινής, δεν ξέρω αν δεν μπορώ ή δεν θέλω ... Μόνος μες στο σκοτάδι παλεύω να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου . Απ΄ το παράθυρο ένα αεράκι δροσίζει το πρόσωπο μου και ο ήχος απ΄ τα αμάξια με κάνει να θέλω να βγω έξω. Να ανάψω ένα τσιγάρο , να πιω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και να κλάψω σαν μικρό παιδί που λαχταρά την αγκαλιά της μάνας ...
Νιώθω τόσο φθηνός, σαν το πακέτο με τα τσιγάρα δίπλα μου ... Δεν μπορώ να σου το περιγράψω και μην ρωτήσεις το γιατί , μα έτσι αισθάνομαι εδώ και πολύ ώρα ... Περπατώ με δυσκολία . Τα βήματά μου σέρνονται όπως το τσαλαπατημένο μου εγώ στον διάδρομο . Γυρίζω ξυπόλυτος σε κάθε γωνιά του σπιτιού .
Γύρω μου φωτογραφίες……
Αναμνήσεις μιας ζωής που δεν επέλεξα να ζήσω .
Ο πόθος μέσα μου για εσένα μου ρημάζει τα σωθικά και συνεχίζει ακάθεκτος να κλέβει λίγο - λίγο την ψυχή μου. Και εσύ, να τρυπώνεις σαν λαθρεπιβάτης μες στο γεμάτο από εσένανε μυαλό μου ...
Το βλέμμα μου καρφώνεται στην πόρτα, και τα δάκρυα κυλούν ακατάπαυστα απ΄ τα μάτια μου στο πρόσωπο και στον λαιμό καταλήγοντας στο στήθος μου . Νιώθω τους παλμούς της καρδιάς μου να δυναμώνουν και ξαφνικά να χάνονται μες στα συντρίμμια του εαυτού μου ... Δεν μπορώ να αναπνεύσω ! Έχω έναν κόμπο στο λαιμό που με τρομάζει . Ο ήχος της φωνής μου ανύπαρκτος όπως η παρουσία σου εδώ . Θέλω να φωνάξω τ΄ όνομά σου. Να το φωνάξω δυνατά μήπως η φωνή μου φτάσει ως εκεί κι εσύ μ΄ ακούσεις, μα δεν μπορώ ...
Πονάω , τρέμω , φοβάμαι…
05:59 πμ . Κλείνω τα μάτια κι όταν τ΄ ανοίγω συναντώ την μοναξιά μου να με προσκαλεί σ΄ έναν πρωινό περίπατο . Ξυπόλυτος όπως είμαι και μ΄ ένα λευκό μπλουζάκι βγαίνω στον δρόμο . Σβήνοντας το τσιγάρο με το γυμνό μου πόδι και μην νιώθοντας πόνο πια, σε ψάχνω στα στενά σοκάκια και στα πέτρινα σπίτια , μα εσύ πουθενά. Έτσι αποφασίζω να συναντήσω τις σιωπές μου . Ίσως εκείνες έχουν να μου πουν κάτι για εσένα αφού εσύ ... ... δεν μιλάς …..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου