27/09/09 06:21
Κλείνω τα μάτια και η θύμησή σου πλέκεται σε δικά μου μονοπάτια μιας άλυτης σιωπής. Κλείστηκαν οι μνήμες στο σεντούκι και πέταξα τα κλειδιά στην ησυχία της νύχτας! Αφανέρωτες λέξεις γίνηκαν Ερινύες να μαρτυρούν το χθες, στις διαδρομές του σήμερα.
Κλείνω τα μάτια και η θύμησή σου πλέκεται σε δικά μου μονοπάτια μιας άλυτης σιωπής. Κλείστηκαν οι μνήμες στο σεντούκι και πέταξα τα κλειδιά στην ησυχία της νύχτας! Αφανέρωτες λέξεις γίνηκαν Ερινύες να μαρτυρούν το χθες, στις διαδρομές του σήμερα.
Και ο ίδιος σκοπός να βασανίζει το νου. Συντροφιά απουσίας που γίνηκε σταθμός,
οι διαβάτες προσπερνούν στην αποβάθρα, πηγαινοέρχονται οι ώρες, τα λεπτά...αλλάζει η μέρα, αλλάζει ο καιρός,
αδυσώπητος ο κόμπος στο λαιμό, που σημαδεύει τις στιγμές.
Κλείνω τα χέρια και σε κρατώ ανάμεσα στα όνειρά μου,
Κλείνω τα χέρια και σε κρατώ ανάμεσα στα όνειρά μου,
εκείνα έθρεψαν την επιθυμία, εκείνα σε κράτησαν ζωντανή να με συντροφεύεις στο κενό της ύπαρξής σου.
Μιλήσαμε με τα μάτια κλειστά και αφήσαμε της αλήθειας τα μυστικά να θάψουνε το ψέμα.
Μιλήσαμε με τα μάτια κλειστά και αφήσαμε της αλήθειας τα μυστικά να θάψουνε το ψέμα.
Κοίταξε τον ήλιο και άσε με να σε κοιτώ,
ποτέ δεν σε άφησα απ’ των χεριών μου την αφή και κύλήσες και χάθηκες στης κόψης το μαχαίρι.
ποτέ δεν σε άφησα απ’ των χεριών μου την αφή και κύλήσες και χάθηκες στης κόψης το μαχαίρι.
Αρνήθηκε η μοίρα να σώσει το καιρό που παραμόνευε στης νύχτας τα θηρία να βρει ανατροφή.
Έλειψες μια στιγμή και φάνηκε αιώνας. Έφυγες και σκόρπισες σιωπή στης καρδιάς μου το κυκλώνα. Αδυσώπητη φυγή οδηγεί τα βήματά σου, σωτηρία στη φυγή αφορμή για τα όνειρά σου.
Έλειψες μια στιγμή και φάνηκε αιώνας. Έφυγες και σκόρπισες σιωπή στης καρδιάς μου το κυκλώνα. Αδυσώπητη φυγή οδηγεί τα βήματά σου, σωτηρία στη φυγή αφορμή για τα όνειρά σου.
Έλειπες...λείπεις...έφυγες..
΄΄Απουσία΄΄ χάραξε στης ζωής μου τον μαυρο πίνακα η κιμωλία .
Μ έναν θορυβο σιωπής που σου τρυπαει τ αυτιά!!!!
Ό,τι κουβαλάμε μέσα μας ποτέ δεν θα γίνει απουσία!
Είμαι δεμένος στο σώμα σου σαν άγριο σκυλί σε πάσσαλο και αλυχτάω, όχι γιατί θέλω να λευτερωθώ και να το σκάσω, αλλά επειδή δεν σε φέρνουνε σε μένα μια ώρα αρχίτερα να κόψω με τα δόντια μου τις σάρκες σου, αυτές που ντύνεσαι για να είσαι «όπως πρέπει» μπρος στους τρίτους.
Το πάθος μου για σένα συγκρίνεται μονάχα με ένα μάτσο απρέπειες μη εξημερωμένου ζώου. Θέλω να σε απολαύσω αργά. Θα μένω λοιπόν κάμποσο νηστικός. Θα αφήνω την πείνα μου να ξαναμεγαλώνει σαν κλαδεμένο κλαρί, για να σε ευχαριστηθώ πάλι από την αρχή. Δεν θα σε λυπάμαι που θα κείτεσαι κι εσύ αιχμαλωτισμένη. Θα σε ποδοπατάω. Κανείς δεν λυπάται κάτι το θεϊκό.
Ό,τι κουβαλάμε μέσα μας ποτέ δεν θα γίνει απουσία!
Είμαι δεμένος στο σώμα σου σαν άγριο σκυλί σε πάσσαλο και αλυχτάω, όχι γιατί θέλω να λευτερωθώ και να το σκάσω, αλλά επειδή δεν σε φέρνουνε σε μένα μια ώρα αρχίτερα να κόψω με τα δόντια μου τις σάρκες σου, αυτές που ντύνεσαι για να είσαι «όπως πρέπει» μπρος στους τρίτους.
Το πάθος μου για σένα συγκρίνεται μονάχα με ένα μάτσο απρέπειες μη εξημερωμένου ζώου. Θέλω να σε απολαύσω αργά. Θα μένω λοιπόν κάμποσο νηστικός. Θα αφήνω την πείνα μου να ξαναμεγαλώνει σαν κλαδεμένο κλαρί, για να σε ευχαριστηθώ πάλι από την αρχή. Δεν θα σε λυπάμαι που θα κείτεσαι κι εσύ αιχμαλωτισμένη. Θα σε ποδοπατάω. Κανείς δεν λυπάται κάτι το θεϊκό.
Κανείς δεν δείχνει ευσπλαχνία για το αναίτια υπέροχο. Θα τα υποστείς όλα μέχρι να γιατρευτεί η λύσσα του έρωτά μου.
15 Αυγούστου...
Θα σε σκεπάσω με έρωτα την επόμενη φορά που θα ιδωθούμε. Τα χάδια θα έχουν έκταση. Θα σε μπουκώσω με όλες τις χαρές της σάρκας μέχρι να λιγοθυμήσεις, να πέσεις να πεθάνεις. Θέλω μαζί μου να τα χάσεις ολότελα και να ομολογήσεις κρυφά στον εαυτό σου, ότι ποτέ δεν είχες τολμήσει να ονειρευτείς τέτοιο παραλήρημα…
Όταν γεράσεις, θέλω να νοσταλγείς αυτές τις λίγες ώρες, θέλω να ανατριχιάζεις ολόκληρη από την παλιά χαρά όταν στον νου σου θα τη φέρνεις.
Δεν θα με κουράσουν ποτέ οι συναντήσεις μας. Μπορεί ο άνθρωπος να χορτάσει το νερό; Μπορεί το χορτάρι να βαρεθεί τον ήλιο; Μπορεί η κορφή του ψηλού βουνού να θελήσει να τινάξει από πάνω της το παγωμένο χιόνι; Εσύ , είσαι απ’ τις ανάγκες η πιο ζωτική. Δεν έχεις τίποτα απ’ τις άλλες – όλες μαζί – να ζηλέψεις.
καμία άλλη δεν θα πάρει ποτέ με πράξεις ή με λόγια τη θέση σου στην καρδιά μου, που θα είναι πάντα αφιερωμένη σε σένα, ώσπου να μην είμαι πια τίποτε…
Δεν με ενδιαφέρει ποιος θα το μάθει αυτό… ήμουν και είμαι δικός σου ολοκληρωτικά για να σε υπακούω, να σε τιμώ, να σε αγαπώ και να δραπετεύσω μαζί σου όποτε και όπως εσύ θα ορίσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου